Miragres fremosos de Alfonso X el Sabio
Fecha de publicación: 26 de diciembre de 2011
HISTORIA DE LA MÚSICA CLÁSICA. Las canciones de una vida se encuentran donde menos se espera; pero una vez que te las encuentras se quedan adheridas a tu pequeña biografía para siempre. Traemos hoy a esta sección de 100 canciones para una vida de la Historia de la Música Clásica la entrega nº 14: Miragres fremosos de Alfonso X el Sabio
100 CANCIONES DE LA HISTORIA DE LA MÚSICA CLÁSICA
Esas canciones, a veces, proceden de contemporáneos; a veces no. En este caso hay algo que te obliga a profundizar en el mundo en que esa canción vio la luz. Entonces nuevos mundos se presentan ante tus ojos. Sucedidos que nunca te imaginaste; y sobre todo, tu mochila de conocimientos se nutre de nuevos motivos para olvidarte de la falsa creencia que antes que nosotros los hombres eran más atrasados. ¡Falsa creencia! ¡Gran error!
Sirva para demostrar tan obvia observación la canción que hace más de ochocientos años compuso Alfonso X el Sabio. Tiene por título “Miragres frermosos”, esta integrada en el corpus de la Cantigas de Alfonso X el Sabio y dice y suena así:
¡Una preciosidad de canción perteneciente a la música medieval!
Manuel López-Benito
AUDICIÓN DE MÚSICA CLÁSICA EN CLASICA2
Alfonso X El Sabio: Miragres fremosos.
Miragres fremosos
- 37 -
Esta é como Santa Maria fez cobrar seu pee ao ome que o tallara con coyta de door.
Miragres fremosos
faz por nos Santa Maria,
e maravillosos.
Fremosos miragres faz que en Deus creamos,
e maravillosos, por que o mais temamos;
porend' un daquestes é ben que vos digamos,
dos mais piadosos.
Miragres fremosos...
Est' avo na terra que chaman Berria,
dun ome coytado a que o pe ardia,
e na ssa eigreja ant' o altar jazia
ent' outros coitosos.
Miragres fremosos...
Aquel mal do fogo atanto o coytava,
que con coita dele o pe tallar mandava;
e depois eno conto dos çopos ficava,
desses mais astrosos,
Miragres fremosos...
Pero con tod' esto sempr' ele confiando
en Santa Maria e mercee chamando
que dos seus miragres en el fosse mostrando
non dos vagarosos,
Miragres fremosos...
E dizendo: «Ay, Virgen, tu que es escudo
sempre dos coitados, queras que acorrudo
seja per ti; se non, serei oi mais tudo
por dos mais nojosos.
Miragres fremosos...
Logo a Santa Virgen a el en dormindo
per aquel pe a mão yndo e vindo
trouxe muitas vezes, e de carne conprindo
con dedos nerviosos,
Miragres fremosos...
E quando s' espertou, sentiu-sse mui ben são,
e catou o pe; e pois foi del ben certão,
non semellou log', andando per esse chão,
dos mais preguiçosos.
Miragres f remosos...
Quantos aquest' oyron, log' ab veron
e aa Virgen santa graças ende deron,
e os seus miragres ontr' os outros teveron
por mais groriosos.
Miragres fremosos...